Uit enquêtes blijkt elke keer weer dat de meeste Nederlanders best tevreden zijn over hun eigen leven maar zich zorgen maken over de maatschappij. Wie de krant leest, begrijpt waarom.
Als je het nieuws en de sociale media volgt, zou je het niet zeggen, maar het gaat beter dan ooit met de meeste Nederlanders. Volgens een deze week door het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) gepubliceerd onderzoek zijn we gemiddeld hoogopgeleider, rijker en sportiever dan een kwarteeuw geleden. De criminaliteit is afgenomen, we leven langer en we hebben minder problemen met de aanwezigheid van mensen afkomstig uit andere landen dan begin jaren negentig.
Het goed-nieuwsrapport van het SCP was voor Volkskrant-columnist Frank Kalshoven zaterdag aanleiding om zich af te vragen of redacties hun werk wel goed doen. “Vervullen we onze taak als filter wel goed genoeg? Zijn we kritisch genoeg op wat we vertellen aan onze lezers en wat niet? Halen de basisfeiten over de wereld de krant wel voldoende en voldoende prominent?”
Kalshoven legt hier de vinger op de zere plek. Het is waar dat ontwikkelingen die een grote invloed hebben op het leven van de ‘gewone’ Nederlander, er in de media vaak bekaaid vanaf komen. Vaak omdat dergelijke grote ontwikkelingen, zoals het gestegen opleidingsniveau en de extra uren die we sporten, een actueel ‘haakje’ missen – een voorwaarde voor journalisten om eens goed over een onderwerp uit te pakken.
Ophef en controverse
Het is inmiddels ruim dertien jaar geleden dat de laatste door de islam geïnspireerde terroristische aanslag in Nederland plaatsvond waarbij een dode viel. Sinds de moord op Theo van Gogh zijn er in Nederland ruim een half miljoen mensen overleden aan hart- en vaatziekten. Toch gaat het publieke debat onophoudelijk over de islam en maar heel weinig over hart- en vaatziekten.
Misschien omdat hart- en vaatziekten, anders dan de islam, niet zoveel aanhangers hebben. Misschien ook omdat de islam een onderwerp is waarover iedereen kan meepraten. Een onderwerp, bovendien, waarover je lekker van mening kunt verschillen. Kortom: een ideaal onderwerp voor sociale en traditionele media die ophef en controverse als brandstof hebben.
Cholestorolgehalte van een pasgeboren baby
In de zaterdag-NRC kwam ik zaterdag een alinea tegen met nieuws tegen dat een enorme impact gaat hebben op onze levens. Emeritus hoogleraar voedingsleer Martijn Katan schrijft daar in zijn column dat het vermoedelijk een kwestie van tijd is voor het overlijden als gevolg van een hartinfarct in Nederland even zeldzaam wordt als sterfte aan tyfus en cholera.
Met dank aan een nieuw type cholesterolverlager: de zogenaamde PCSK9-remmers. Die “zijn nu nog peperduur, maar als over tien jaar het patent erop verloopt, gaan miljoenen mensen ze gebruiken bovenop hun bestaande medicijnen”, voorspelt Katan. “Dat geeft ze het cholesterolgehalte van een pasgeboren baby en dat is zo laag dat slagaders er niet meer van verstopt raken.”
Nieuws met enorme gevolgen. Voor onze levensverwachting, voor de ouderenzorg en voor de financiering van die zorg. In het NRC-archief kwam ik welgeteld vier eerdere berichten over PCSK9 tegen. Deze keer stond het op pagina 87 (ja, ik heb geteld). Wat er op de voorpagina stond? Een grote ankeiler voor een serie artikelen over IS-strijders: “Waar zijn ze gebleven? Duizenden zijn spoorloos”.